Νέο άρθρο

Φίλες και φίλοι, προκειμένου να εμπλουτίζω τις γνώσεις μου γύρω από την μελισσοκομία, και να έχω και την στοιχειώδη πείρα προκειμένου να μπορώ να ανταποκριθώ στις αυξημένες υποχρεώσεις του Blog έχω προμηθευτεί ένα σωρό μελισσοκομικά βιβλία.
Επιπλέον έχω ακόμα τα τεύχη της ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, τα οποία δεν εκτιμάτε και πολύ όταν τα δημοσιεύω, και κάθε μέρα διαβάζω.
Βόλτες ανα την Ελλάδα που πηγαίνουμε, τις βιτρίνες στα μαγαζιά κοιτάζει η Φρόσω, ενώ τα βιβλιοπωλεία κυνηγάω εγώ.
Όπου δω μελισσοκομικό βιβλίο σε προσιτή τιμή το αρπάζω.
Δυστυχώς κάποια πολύ καλά βιβλία στοιχίζουν περίπου 100 ευρώ, και δεν μπορώ να μην σχολιάσω πως κάποιοι ερευνητές πολύ ακριβά μας πωλούν την γνώση.
Έλεος μα είναι πολύ ακριβά κάποια βιβλία.

Στο θέμα μας όμως.
Από το περιοδικό ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΣ άρθρο του διευθυντή της Νικολάου Τοπαλίδη.
Τεύχος 1986.

Τίτλος άρθρου:
ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΩΣΙΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ

Το εν λόγω άρθρο μου προκάλεσε εντύπωση μεγάλη.
Δεν το υιοθετώ, ούτε σας προτείνω να τα κάνετε αυτά που λέει.
Θα ήθελα όμως να το διαβάσετε!!!

Πάμε να δούμε τι λέει λοιπόν.

Αν και έχουμε γράψει για το λιώσιμο των κηρηθρών με τον ήλιο, πάλι επανερχόμαστε για τους καινούργιους φίλους μας, αλλά και για όλους τους μελισσοκόμους γιατί στην ωφέλεια που έχουμε από το κερί προστίθεται  τώρα και μια άλλη ωφέλεια της οποίας παρακάτω θα κάνουμε μια περιγραφή.

Είχαμε γράψει ότι κάθε μελισσοκόμος πρέπει να φτιάξει ακόμα και ο ίδιος αν έχει μια μικρή ξυλουργική επιδεξιότητα έναν ηλιακό κηροτήκτη, αφού είναι ένα απλό εργαλείο που μόνον την εικόνα παραθέτουμε γιατί η περιγραφή θεωρούμε ότι είναι περιττή.

Είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για τον μελισσοκόμο που θα έχει πάντοτε όλο και καμία μαύρη κηρήθρα για λιώσιμο.
Αλλά ακόμα μεγαλύτερη παρουσιάζεται η ανάγκη τώρα που πλέον έχουμε και στην χώρα μας το πρόβλημα με την βαρρόα, και σε κάθε κυψέλη πρέπει να μπαίνουν μια ή δυο κηφηνοκηρήθρες για να προσελκυσθούν εκεί τα ακάρια βαρρόα.

Γιατί φαίνεται ότι τα κηφηνοκελιά είτε διότι είναι μεγάλα, είτε διότι έχουν διαφορετική μυρωδιά όπως έγραψε το Ρωσικό περιοδικό Ψελοβόντσβο.
Όπως και να έχει τα κελιά των κηφηνών προσελκύουν τα δυο τρίτα των βαρρόα και γι αυτό επιβάλλεται σε κάθε κυψέλη να υπάρχουν και μια είτε καλύτερα δυο κηφηνοκηρήθρες.

Όταν σφραγιστούν τα κελιά αυτά, αμέσως πρέπει να αφαιρεθούν και να αντικατασταθούν με άλλα πλαίσια κηφηνοκηρηθρών.
Τα πλαίσια όταν αφαιρεθούν θα τοποθετηθούν πάνω στον ηλιακό κηροτήκτη, και όταν λιώσει το κερί και μείνουν μόνο τα σκουληκάκια με τον πολτό, αυτά πρέπει να συνθλιβούν και να αποτελέσουν μια εξαιρετική τροφή πρωτεΐνης για τις μέλισσες.

Τα ακάρεα βαρρόα που υπάρχουν στα κελιά της κηφηνοκηρήθρας σε 3 ώρες θα έχουν θανατωθεί, και το κερί των κηρηθρών θα λιώσει με την επίδραση του ηλίου και θα τρέξει μέσα στο λεκανάκι του κηροτήκτη.
Ο γόνος των κηφηνών με τον πολτό θα μείνει πάνω στον κηροτήκτη από όπου μπορεί να μαζευτεί εύκολα και να χρησιμοποιηθεί για τονωτικό των μελισσών.

Έχει αποδειχθεί ότι εξαντλημένα μελίσσια, επαναφέρουν την ζωτικότητα τους αν τροφοδοτηθούν με κάποια πηγή πρωτεΐνης, αλλά το καλύτερο, το αποτελεσματικότερο υλικό από όλα αποδείχτηκε ότι ήταν αυτοί οι γόνοι των κηφηνών με τον πολτό τους.

Πρέπει λοιπόν να μαζεύεται από τον κηροτήκτη ο γόνος με τον πολτό του, και αφού ζυμωθεί να προσφερθεί στα μελίσσια που είναι αδύναμα.
Αυτό το πολτοποιημένο μείγμα είναι πολύ τονωτικό για τα μελίσσια, περιέχει όλες τις πρωτεΐνες και επαναφέρει στις μέλισσες τις δυνάμεις τους.

Να λοιπόν που ο κηροτΉκτης έχει να εκπληρώσει και άλλο σπουδαίο σκοπό, εκτός της προμήθειας κεριού, και του κηφηνόγονου προκειμένου αυτός να γίνει τροφή για ενίσχυση και αποκατάσταση της ζωτικότητας των μελισσών.
Οι μέλισσες είναι πολύ ευχαριστημένες που δέχονται μια τέτοια πανδαισία και σπεύδουν αμέσως και την τρώνε αχόρταγα.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μέλισσες που ταΐστηκαν με σιρόπι, στο οποίο προστέθηκε, 10% ήταν πιο υγιείς και 6% από εκείνα, που ταΐστηκαν μόνο με σιρόπι.

Source link